Spektrometr ramanowski (przyrząd dyspersyjny)
LabRAM HR800 Horiba Jobin Yvon
Wyposażony w:
- mikroskopy konfokalne: dolnostolikowy oraz odwrócony (Olympus),
- uchwyt do pomiarów próbek ciekłych w kuwecie,
- lasery: fioletowy (405 nm), zielony (532 nm), czerwony (633 nm) oraz z zakresu bliskiej podczerwieni (785 nm).
Ponadto oferuje:
- możliwość ramanowskiego mapowania punktowego,
- możliwość pomiarów z wysoką rozdzielczością spektralną (siatka dyfrakcyjna
1800 rys/mm),
- sprzężenie w oświetleniu bocznym z mikroskopem AFM/STM, dające możliwość pomiarów rozpraszania ramanowskiego wzmocnionego ostrzem (TERS) – złamanie ograniczenia dyfrakcyjnego (nanometryczna rozdzielczość).
Opiekun przyrządu LabRam HR800:
dr Agata Królikowska
Tel. +48 (22) 55 26407
e-mail: akrol@chem.uw.edu.pl
Opis przyrządu
Spektrometr posiada detektor typu CCD 1024 x 256 pikseli, chłodzony za pomocą ogniwa Peltiera. Użycie filtrów krawędziowych do odcięcia linii Rayleigha uniemożliwia pomiar składowej antystokesowskiej. Mikroskopy konfokalne firmy Olympus są wyposażone w kilka obiektywów, w tym obiektyw dalekozasięgowy (50x). Praca w trybie mikroskopii konfokalnej pozwala rejestrować widma Ramana z bardzo małych objętości/niewielkich powierzchni. Istnieje także możliwość pomiarów ramanowskich w skali „makro”, tzn. dla próbek ciekłych w kuwecie bez użycia mikroskopu.
Opis metody
W spektroskopii ramanowskiej mierzymy widmo oscylacyjne (lub rzadziej rotacyjne) cząsteczek, prowadząc pomiar intensywności światła z zakresu nadfioletu, widzialnego lub bliskiej podczerwieni, rozproszonego nieelastycznie na próbce. Metoda ta jest wykorzystana zarówno do identyfikacji jakościowej, jak i do pomiarów ilościowych. Widma mogą być rejestrowane dla próbek stałych, ciekłych oraz rzadziej gazowych. Możliwe są także pomiary cienkich filmów molekularnych na stałych podłożach. Stosując wzbudzenie odpowiadające energii absorpcji elektronowej próbki otrzymać można tzw. rezonansowe widmo Ramana, które charakteryzuje się zwiększoną intensywnością w porównaniu do klasycznego efektu ramanowskiego. Słabe z natury rozproszenie ramanowskie można także wzmocnić kilka rzędów wielkości stosując tzw. powierzchniowo wzmocniony efekt Ramana (SERS). Wymaga to adsorpcji analitu na powierzchni nanostruktur srebrnych lub złotych.
